537-540/1142-1145 yılları arasında Nişabur’da doğduğu tahmin edilmektedir. Eczacılık ve tıp ile meşgul olduğundan dolayı kendisine Attar denmiştir. Çocukluğunda bir yandan baba mesleği attarlığı öğrenirken bir yandan da ilim tahsil etmiştir. Eserlerinden onun iyi bir dinî ve aklî ilimler eğitimi aldığı anlaşılmaktadır. Genç yaşından itibaren sûfîlerin meclislerine ve sohbetlerine katılmaya başlamış, meşhur sûfîlerle görüşmüş, onlarla dostluk kurup eserlerini okumuştur. Tasavvuf terbiyesini kimden aldığı bilinmemektedir. Onun şeyhi konusunda diğer tezkire yazarları farklı isimler zikretmekle beraber üveysî olduğunu söyleyenler de vardır. Irak, Şam, Mısır, Mekke, Medine, Hindistan ve Türkistan’a yaptığı seyahatler sonrasında Nişabur’a dönerek inzivaya çekilmiştir. 618/1221 yılında Nişabur’daki Moğol istilası sırasında şehit olduğu bilinmektedir.
Eserlerinden bazıları: Tezkiretü'l-evliya, Musibetnâme, Esrârnâme, Mantıku’t-tayr, Hüsrevnâme, Muhtarnâme, İlâhînâme, Cevheru’z-zât, Pendnâme.
