çıkmayan bir şarkı duruyor dudaklarında

sözler ezberinde

notalar kapmışlar yerlerini

ah azıcık da ses olaydı derdinin boğazında

sevgilim sessizlik tartısız bir mukaveledir

kelimeler tükendikleri yeri

kendilerine gebe bırakırlar

hiçbir şey konuşmasan bir sabahın ayazında

üşümekle sarılmak bir hırkada anlaşırlar

bu sıra yapraklar rüzgarı uyutur

–oh mışıl mışıl uyusun–

gece olduysa göğü bulalım

kurda ay’ı gösterin

“içim” desin

ulusun