"Toplum ve milletlerin ölümleri hakkında külli bir kaide vardır. Bu da, büyük bir milletin ölmesiyle, yerine başka bir genç milletin çıkarak hüküm sürmeye başlamasıdır. Yaşlı bir millet ölüm döşeğine düştüğünde onun ailesi, terbiyesi altında bulunan küçük halk grupları, kendi aralarında millet haline gelmeye ve ölen millete varis olmaya hazırlanırlar. Milletlerin ölümüyle ilim ve sanat ölmez, zenginlik kaybolmaz, dünya harap olmaz. Bilakis hepsi yenilenip iyileşir, toparlanır. Varis olan millet, ölen milletten çok daha üstün, çalışkan ve gayretli olur. Sözün kısası şudur: Yaşlı milletlerin ölmesiyle birlikte pek güçlü ve coşkulu yeni milletler doğarak yaşlı milletlerin yüz yılda erişemedikleri gayelere çok kısa bir zamanda erişirler." (Rızaeddin bin Fahreddin, 1917)