"Seksek oyununda kuraldır: Taşınız kırıldığında, herkesten önce 'Parçası Benden!' diye yüksek sesle bağırmazsanız, oyundan atılırsınız. Hayat da böyle değil midir? Taşı kırıktır biraz... Ve parça parça bulurlar bizi, parça parça..."

"Parça" ve "parçalanma" diyalogu, Sibel Eraslan'ın bir türlü baş edemediği, hakkında kendisini asla yatıştıramadığı bir varoluş gerilimidir. "Kopuş"un tüm sızısı ve yara beresi içinden, adeta hayati bir refleks şeklinde atılan bir çığlıktır: "Parçası Benden"

Kitaptaki hikâyelerin mahsusen yarım bırakılmışlığını, "yüzünü, ziyarete geldim" cümlesiyle tamamlamak istiyor yazar... Her hikâye bir ziyarettir ve yolcu, elbette yolunda gerek...