Muhafazakârlığın "başarı"sında iki farklı yüze sahip olmasının etkili olduğu söylenebilir: Muhafazakârlığın bir yüzü, rasyonalizmin aşırılıklarına karşı ılımlı bir yol tutulmasını, topluma müdahale fikrinin reddedilmesini ve tek biçimci siyasal tasavvurlara karşı farklılığın öne çıkarılmasını içerir. Diğer yüzü ise, zikredilen ılımlı yolun, toplumu bir organizma olarak anlayan ve toplumsal denge ve hiyerarşileri önemseyen bir anlayışı gösterdiğini; sivil toplumun erdemleri teziyle topluma müdahale edilmemesi çağrısının, hiyerarşilerin yapısını bozabilecek bir toplumsal düzenlemeye karşı tepkiyi içerdiğini; farklılık vurgusunun da eşitsizlikçi bir toplumsal sistemle telif edildiğini anlatır.

Muhafazakârlık, Fransız Devrimi'ne karşı ortaya çıkışından sonra, rasyonel politik bilgiye karşı kuşkucu, gelenek ile toplumsal hiyerarşi algısını birleştiren, toplumu yeniden kurma ya da düzenleme fikrine karşı tepkici bir ideoloji olmuş ve kapitalizmin dünyasının önemli bir bileşenini teşkil etmiştir. Muhafazakârlık, aslında sosyal değişime ve kapitalist modernleşmeye değil devrimlere karşıdır.