Fuzûlî, kendinden önce yazılan Leylâ ile Mecnûn mesnevîlerini ister görmemiş, ister görüp de beğenmemiş olsun, bu konu onun mizacına uygun düşmüştür. O, bu sayede kendi hislerini ve tasavvufî düşüncelerini ifadeye imkân bulmuştur. Şair, hikâyenin akışına uygun bir dil kullanarak söz ustalığını ortaya koymuştur.

Fuzûlî’ye göre, Leylâ ile Mecnûn’un ölümsüz aşklarının hikâyesi elinizdedir. Bu şaheserden herkesin duyuş ve anlayışı kadar nasibini alacağı muhakkaktır. Nitekim bu konuyu işleyen şairler de kendi anlayışları çerçevesinde, mensup oldukları milletlerin hayat ve kültürlerinden getirdikleri âdet ve ananelerin müsaadesi nisbetinde kendi duygu ve düşüncelerini dile getirmişlerdir.